တူမ

ကၽြန္ေတာ္အသက္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္တုန္းကပါ။အေဖ့ဘက္ကတူမတေယာက္ဒီမွာေက်ာင္းလာတက္ခ်င္တယ္ဆုိတာနဲ႔အေဖကအိမ္မွာပဲလာေနခုိင္းျပီး
ေက်ာင္းတက္ေစလုိက္တယ္။အိမ္မွာကလဲလူဦးေရနည္းေတာ့အခန္းလြတ္ေတြကအမ်ား ၾကီးေလ၊ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔က၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမေတြဆုိေပမယ့္အေနစိမ္းတဲ့လူေတြခ်င္းအခုမွ
ေတြ႔ၾကတာဆုိေတာ့စိမ္းေနၾကတယ္။ စကားလဲသိပ္မေျပာျဖစ္ၾကဘူး၊ေရာက္စမွာေပါ့ေလ။ သူေက်ာင္းစတက္ရတဲ့ေန႔ေရာက္လာေတာ့သူ႔ကုိကၽြန္ေတာ့္ဆုိင္ကယ္နဲ႔ေက်ာင္းၾကိဳ၊
ေက်ာင္းပို႔လုပ္ေပးဖုိ႔ အေဖကကၽြႏ္ေတာ့္ကိုခုိင္းတယ္။ အဲဒါနဲ႔သူေက်ာင္းစတက္တဲ့ေန႔ကစျပီးအၾကိဳ၊အပုိ႔လုပ္ေပးေနရေတာ့တေယာက္နဲ႔တေယက္ကရင္းႏွီးလာတယ္။
စကားအေျပာဆုိေလးေတြကေနျပီးအစအေနာက္ေလးေတြရွိလာ တယ္။

အိမ္မွာကအေဖနဲ႔အေမရယ္ကတခန္း၊ညီမေလးကတခန္း၊အိမ္ေအာက္ထပ္မွာေနၾကတယ္။ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့စစကတည္းကအိမ္ေပၚထပ္ကစိ္တ္ၾကိဳက္ေရြးထားတဲ့အခန္းေလးမွာ
ေနတာေပါ့။သူေရာက္လာေတာ့ေအာက္ထပ္မွာအခန္းလဲမရွိေတာ့တာရယ္၊တေယာက္တည္းလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနလုိ႔ရေအာင္ဆုိျပီးရယ္အိမ္အေပၚထပ္မွာသူ႔အတြက္တခန္းစီစဥ္
ေပးတယ္ကၽြန္ေတာ့္အခန္းကိုသြားခ်င္ရင္ သူ႔အခန္းေရွ့ကျဖတ္ရတယ္။ တခါတေလတံခါးေလးဟေနတာမ်ိဳးေတြ႔ေတာ့ တေစ့တေစာင္းၾကည့္မိတာမ်ိဳးရွိတယ္ေပါ့။အခန္းထဲေတာ့
့ကၽြန္ေတာ္မ၀င္ပါဘူး။ေနာက္ပုိင္းရင္းႏွီးလာေတာ့ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေပၚတက္လာခ်ိန္မ်ိဳး သူ႔အခန္းဖြင့္ထားတာနဲ႔ေတြ႔ရင္ အခန္းထဲ၀င္ျပီးစကား၀င္ေျပာတာမ်ိဳးရွိလာတယ္။
ေအးေဆးပဲေလ။ အိမ္ကလူတြကလဲ သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ ္ေမာင္ႏွမေတြဆုိေတာ့ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ဘူးဆုိျပီး ဘာမွအေထြအထူးမေျပာဘူး။

တေန႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အခန္းထဲကအထြက္ သူ႔အခန္းေရွ့ကျဖတ္ေတာ့တခါးေလးဟထားတာေတြ႔ေတာ့ ဘယ္မွမသြားေတာ့ဘူးလား ဆုိျပီးေမးမလုိ႔တခါးကိုအသာေလးတြန္းအဖြင့္
့္ျမင္လုိက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက သူကအခန္း၀ကိုေက်ာေပးျပီးအထက္ပုိင္းဗလာနဲ႔ေရသုတ္ေနတယ္။အဲဒီလုိျမင္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္လဲမေနႏုိင္ဘူး။ တံခါးကိုျမင္ရရံုေလာက္ေလးအသာျပန္စိျပီး
ေခ်ာင္းၾကည့္ေနလုိက္မိတယ္။ အခန္းတံခါးကုိတမင္ပဲဟထားတာလား၊ တံခါးခ်က္ကေစ့ေအာင္မပိတ္မိလုိ႔ပြင့္ေနတာလား ကၽြန္ေတာ္လဲမသိဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ
အ၀တ္အစားလဲေနတယ္။ ခါးေအာက္ပုိင္းမွာ၀တ္ထားတဲ့ထမီေလးကုိေျဖခ်လုိက္ေတာ့ ဖင္တုန္တုန္ေလးႏွစ္လံုးကေဖြးဥေနတာပဲ။ ဘယ္ဘက္တင္ပါးထက္မွာလက္သတ္ေလးပါတာ
သတိထားမိတယ္။
ခြ်တ္ထားတဲ့ထမီကုိကုန္းအေကာက္မွာ ျပဴးထြက္လာတဲ့အဖုတ္ေလးကအေနာက္ကေနေျပးေဆာင့္ပစ္ခ်င္စရာေကာင္းေနတယ္။ မေတာ္ပါဘူးေလဆုိျပီးစိတ္ကုိခ်ဳပ္တည္းထားေပမယ့္
သတိထားမိေတာ့ ဘယ္လုိကဘယ္လုိအခန္းထဲေရာက္ေနမိတယ္မသိေတာ့ဘူး။ ကၽြႏ္ေတာ့္ကုိရုတ္တရက္ျမင္လုိက္ေတာ့သူေအာ္ျပီးေတာ့ကုတင္နံေဘးမွာေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္ခ်လုိက္တယ္။
အခန္းထဲကထြက္သြားဖုိ႔လဲသူေအာ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္မထြက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သူ႔ကုိအတင္းခ်ဳပ္ျပီးဆြဲလွဲလုိက္တယ္။ သူကလဲအတင္းရုန္းရွာတယ္။မသင့္ေတာ္ပါဘူးဆုိျပီးငုိျပိး
ေတာင္းပန္တယ္။ကၽြန္ေတာ္လဲဘာတခြန္းမွျပန္မေျပာမိဘူး။ သူ႔ကုိအတင္းဖက္ရင္းခႏၵာကုိယ္အႏွံ႔ေလွ်ာက္နမ္းေနမိတယ္။

ခဏေနေတာ့ကၽြန္ေတာ္လဲသတိ၀င္လာေတာ့သူ႔ကုိ လြတ္ေပးလုိက္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လြတ္ေပးလုိက္ေတာ့ကုတင္ထက္ကထမီကုိကမန္းကတန္းျပန္၀တ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေဒါသထြက္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ျပီးေတာ့ ဆဲဆုိပါေတာ့တယ္။ သူငုိလဲငိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လဲမွားျပီဆုိတာသိလုိက္ေတာ့အေတာ္ယူၾကံဳးမရျဖစ္သြားတယ္။
သူ႔ေရွ့မွာဒူးေထာက္ခ်လုိက္တယ္။ကၽြန္ေတာ့္ကုိေပးခ်င္တဲ့အျပစ္သာေပးပါ။အေဖနဲ႔တုိင္မယ္ဆုိရင္လဲတုိင္လုိက္ပါ။ေပးသမွ်အျပစ္ကုိခံယူပါ့မယ္လုိ႔ကၽြန္ေတာ္တကယ္ေနာင္တရစြာနဲ႔
သူ႔ကိုေတာင္းပန္တယ္။

အေတာ္ၾကာတဲ့အထိဘာစကားမွသူ႔ဆီကထြက္မလာေတာ့ ငံု႔ထားတဲ့ေခါင္းကုိေမာ့္ရင္း သူ႔ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကိုဆြဲထူရင္းေျပာတယ္။
မမခြင့္လြတ္လုိက္ပါျပီ၊စိတ္ထဲဘာမွမထားနဲ႔ေတာ့ေနာ္စိတ္ေအးေအးထား၊ အိမ္ကိုလဲမတုိင္ဘူးလုိ႔ သူေျပာတယ္။ ျပီးေတာ့ ခုတင္ထက္မွာအတူတူထုိင္မိၾကတယ္။ ကၽြႏ္ေတာ္ေခါင္းကိုမေမာ့္ရဲဘူး။ ပါးစပ္ကလဲတတြတ္တြတ္ေတာင္းပန္ေနမိတယ္။ကၽြန္ေတာ္အရမ္းမွားသြားျပီ။မသင့္ေတာ္တာကိုမွလုပ္မိေလျခင္းလုိ႔ ကိုယ့္ကိုယ္က
ုိယူၾကံဳးမရျဖစ္မိတယ္။
ခဏေနေတာ့ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထုိင္ေနရာကေနသူကကၽြန္ေတာ့္နားရြက္ဖ်ားေလးကိုလာနမ္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တြန္႔ခနဲျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ကုိအံ့ၾသသလုိေမာ့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ျပံဳးျပီးျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ ခုနတုန္းကဘာေတြေတြ႔လုိက္ရလဲလုိ႔ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မေျဖဘူး။ သူ႔ဘာသာသူပဲေျပာတယ္။ မမဟာေတြကုိအကုန္လံုးေတြ႔လုိက္ရတယ္မလားတဲ့၊ သူအဲလုိေျပာေတာ့ ေစာနကေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ငုပ္သြားတဲ့ကၽြန္ေတာ့္- ီးကျပန္ေတာင္လာတယ္။ ခဏေလးျငိမ္ျငိမ္ထုိင္ေနေနာ္ဆုိျပီး သူ အခန္းအျပင္ကိုထြက္သြားတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လဲဘာမွန္းမသိပဲထုိင္က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။သူျပန္၀င္လာေတာ့ကုတင္ထက္မွာထုိင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ့မွာမတ္တပ္လာရပ္တယ္။ ကၽြနေတာ့္လက္တဖက္ကုိဆြဲယူရင္း သူ႔ႏုိ႔ေပၚ္ကိုတင္ေပးျပီးပြတ္ေစတယ္။ထမီရင္လ်ားလ်က္နဲ႔ေပါ့။ကၽြန္ေတာ္လဲႏုိ႔ႏွစ္လံုးကိုဘယ္ပြတ္လုိက္ညာပြတ္လုိက္လုပ္ေနလုိက္တယ္။ အားမရျဖစ္လာေတာ့ စည္းထားတဲ့
ထမီစေလးကုိေျဖမလုိ႔ လက္ကလွမ္းလုိက္ေတာ့သူမတားဘူး။ကၽြန္ေတာ္လဲ သူ႔ထမီကုိေျဖခ်လုိက္တယ္။ ထမီက ေျခရင္းမွာပံုက်သြားတဲ့ေနာက္ သူ႔၀မ္းဗုိက္ေနရာေလာက္က ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႔တတန္းတည္းျဖစ္ေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္မတ္တပ္ထရပ္ရင္းသူ႔ကုိကစ္ဆင္ဆြဲပစ္လုိက္တယ္။သူလဲတံု႔ျပန္နမ္းရင္း ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြကသူ႔ႏုိ႔ေတြေပၚမွာ သူ႔လက္ကေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ငပဲေပၚမွာ...

ကၽြန္ေတာ္အက်ီကုိခြ်တ္ပစ္လုိက္တယ္။လက္ေမာင္းနဲ႔ရင္ဘတ္ေပၚကတက္တူးေတြကိုျမင္ေတာ့သူလန္႔သြားတယ္။အိမ္မွာေနလာခဲ့တဲ့ေတာက္ေလွ်ာက္သူမျမင္ဖူးခဲ့ဘူူးကုိး။
ေနာက္ေတာ့၀တ္ထားတဲ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီကုိလဲကၽြနေ္တာ္ခြ်တ္ပစ္လုိက္ေတာ့အတြင္းခံမ၀တ္တတ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္က၀တ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားတဲ့ခႏၵာကိုယ္ႏွစ္ခုကခုတင္ထက္မွာ
အထက္ေအာက္စုန္ဆန္လူးလြန္႔ေနျပီ။ႏုိ႔ေလးေတြကိုစုိ႔ေပးလုိက္၀မ္းျပင္းသားေလးေတြဆီကိုဆင္းသြားလုိက္နဲ႔အစြမ္းကုန္ျပဳစုလုိက္ေတာ့ သူ႔ဆီကညည္းသံေလးေတြၾကားလာရတယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းကထြက္လာခါစခႏၵာကုိယ္ေလးဆီကဆပ္ျပာရည္နံ႕သင္းသင္းေလးကုိရတယ္။ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲျဖစ္ေပၚလာတဲ့ဆႏၵကုိခ်ိဳးႏွိမ္ေနရင္းေနာက္ေတာ့ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုိက္တယ္။၀မ္းျပင္းသားေလးဆီကေနကၽြန္ေတာ့္လွ်ာဖ်ားကုိေလွ်ာဆင္းလုိက္ေတာ့ အေမြးေရးေရးေလးၾကားထဲကပိပိအကြဲေၾကာင္းေလးတေလွ်ာက္ လွ်ာဖ်ားကိုေနရာပုိ႔လုိက္မိတယ္။

ဒါေတာ့မလုပ္ပါနဲ႔လုိ႔သူတားေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြမရေတာ့ဘူး။ အစိေလးကုိဆြဲစုပ္လုိက္ေတာ့ အားးးးရွီးးးးဆုိတဲ့ညည္းသံေလးနဲ႔အတူ လက္ေတြက
ကၽြႏ္ေတာ့္ဆံပင္ေတြကုိဆြဲဆုပ္ထားတယ္။ကၽြန္ေတာ္လဲစိတ္ေျပနေျပ ဂ်ာပစ္လိုက္ေတာ့ ညည္းတြားရင္းသူျပီးသြားတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းမွာေပသြားတဲ့အရည္ေတြကို လက္ခံုနဲ႔
ဆြဲသုတ္ရင္း သူ႔ေပါင္ၾကားထဲေနရာ၀င္ယူလုိက္တယ္။ ငပဲကုိအစိေလးေပၚ ေလး၊ငါးခါေလာက္ပြတ္ဆြဲရင္းလက္တဖက္နဲ႔အေပါက္၀ကုိျဖဲထားျပီးထည့္လုိက္ေတာ့
ပါကင္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိတာသိလုိက္တယ္။ စီးၾကပ္ၾကပ္ေလးရွိေသးတဲ့အဖုတ္ကတခ်က္ခ်က္မွာငပဲကုိအထဲကဆြဲစုပ္လုိက္ရင္လူတကုိယ္လံုးမ်ား၀င္လုိက္သြားေတာ့မလားလုိ႔ထင္ရတယ္။
ပုိေဇရွင္သံုးခုေလာက္ေျပာင္း အျပီးမွာ ျပီးခ်င္လာတာနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လဲျမန္ျမန္ေလးအသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း ကုတင္ေပၚမွာဒူးေထာက္လ်က္အေနအထါးနဲ႔ၾကမ္းျပင္ေပၚကုိသုတ္ရည္ေတြ
ပန္းထုတ္ပစ္လုိက္တယ္။သူလဲခဏေလးမွိန္းေနျပီးေတာ့ခုတင္ေပၚကဆင္းလာျပီးအ၀တ္ ေဟာင္းတထည္နဲ႔ၾကမ္းျပင္ေပၚကသုတ္ရည္ေတြကိုလုိက္ရွင္းလင္းေနတယ္။ 

ကၽြန္ေတာ့္ေရွ့မွာကုိယ္လံုးတီးေလးျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ခႏၵာကုိယ္ေလးကိုၾကည့္ရင္းထလာျပန္တာနဲ႔ေလးဖက္ေထာက္အေနအထားနဲ႔ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာပဲတခ်ီထပ္ဆြဲျဖစ္လုိက္ ေသးတယ္။ ျပီးလဲပီးသြားေရာ သူ႔ကုိယ္ေပၚမွာေမွာက္လ်က္နဲ႔ႏွစ္ေယာက္သား၀ပ္လ်ားထုိးေမွာက္ ျဖစ္ေနၾကျပီ။ ေတာ္ျပီေနာ္ ေနာက္ေတာ့ထပ္ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့လုိ႔ သူႏွစ္သိမ့္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္လဲ သူ႔ကုိ အနမ္းနဲ႔ႏႈတ္ဆက္ရင္း ၾကမ္းျပင္ထက္ကအ၀တ္ေတြကုိေကာက္ယူ လူအရိပ္အေျခကိုၾကည့္ျပီး ၀တ္လစ္စလစ္ခႏၵာနဲ႔ပဲ ကိုယ့္အခန္းဆီျပန္ေျပးလာလုိက္ေတာ့တယ္။